Δευτέρα 21 Ιουνίου 2010

ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΔΙΚΗΓΟΡΩΝ

Οι υπογεγραμμένοι δικηγόροι, μέλη Δικηγορικών Συλλόγων της χώρας, δηλώνουμε ότι:

· Είμαστε από το νόμο υποχρεωτικά μέλη Δικηγορικών Συλλόγων, χωρίς όμως να έχουμε εκχωρήσει ποτέ σε αυτούς βασικά συνταγματικά μας δικαιώματα, όπως το δικαίωμα στην ανάπτυξη της προσωπικότητάς μας (άρθρο 5) και το δικαίωμα στην εργασία (άρθρο 22).

· Οι Δικηγορικοί Σύλλογοι είναι Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου, που υπόκεινται στις διατάξεις του κοινού δικαίου (άρθρο 194 ΚωδΔ) και δεν νοείται να αναπτύσσουν πρακτικές απλής «συνδικαλιστικής οργάνωσης», κηρύσσοντας «αποχές» των μελών τους και αδιαφορώντας για το γεγονός ότι ο δικηγόρος είναι «συμπράττων λειτουργός της Δικαιοσύνης».

· Εξάλλου, η αποχή των δικηγόρων δεν συνιστά «απεργία» και δεν εμπίπτει στην προστασία του Συντάγματος, ενώ η μη συμμόρφωση των δικηγόρων προς τις σχετικές περί αποχής αποφάσεις δεν γεννά καμία πειθαρχική τους ευθύνη (Ολ ΣτΕ 2512/1997, Γνωμ ΑΠ 13/1991 εν συμβουλίω).

· Η «Ολομέλεια Προέδρων των Δικηγορικών Συλλόγων» είναι ένα απλό συντονιστικό όργανο και εκ του νόμου δεν έχει αρμοδιότητα για την κήρυξη «αποχών» ερήμην των ίδιων των δικηγόρων, ενώ η ύπαρξη του οργάνου αυτού δεν θίγει την ανεξαρτησία και αυτοτέλεια των Δικηγορικών Συλλόγων της χώρας να αποφασίζουν ελεύθερα (βλ. άρθρο 206 ΚωδΔ).

· Βασικός σκοπός των Δικηγορικών Συλλόγων οφείλει να είναι η διασφάλιση ενός υψηλού επιπέδου άσκησης του λειτουργήματός των δικηγόρων και η αποτροπή επικράτησης του νόμου της ζούγκλας στην απονομή της Δικαιοσύνης, ενεργώντας πρωτίστως προς όφελός του κοινωνικού συνόλου. Συνεπώς, καμία σχέση με την αποστολή των Δικηγορικών Συλλόγων και τα πραγματικά συμφέροντα των δικηγόρων δεν έχουν οι συντεχνιακής έμπνευσης διεκδικήσεις και οι αλλεπάλληλες αποφάσεις για αποχές που τις συνοδεύουν.

· Η επιχειρηματολογία ότι «η επιβολή ΦΠΑ 23% στις δικηγορικές αμοιβές θα επιβαρύνει υπέρμετρα, σε βαθμό απαγορευτικό, την προσφυγή των πολιτών στη δικαιοσύνη», είναι προσχηματική, αντίθετη προς την αρχή της ισότητας των πολιτών και αντιφάσκει με την παράλληλη άρνηση των Δικηγορικών Συλλόγων στην κατάργηση των γεωγραφικών περιορισμών του λειτουργήματος, που αναγκάζουν τους πολίτες να καταβάλουν διπλή αμοιβή για την ίδια παράσταση στο Δικαστήριο.

· Είναι γενικώς υποκριτική η ρητορική περί ζημίας του κοινωνικού συνόλου από την κατάργηση των κατώτατων δικηγορικών αμοιβών, τη στιγμή που οι Δικηγορικοί Σύλλογοι αντιδρούν λυσσωδώς στην κατάργηση της υποχρεωτικής παράστασης στα συμβόλαια, θέτοντας υπό «κηδεμονία» τους πολίτες και αρνούμενοι το δικαίωμα του καθενός να αποφασίζει ελεύθερα εάν χρειάζεται ή όχι υπηρεσίες δικηγόρου.

· Είναι προφανές ότι οι πρακτικές αυτές οδηγούν στην παρέλκυση των δικών και επιδεινώνουν έτι περαιτέρω την υποβάθμιση της ήδη σοβαρά πάσχουσας Δικαιοσύνης

Για τους παραπάνω λόγους

Διαμαρτυρόμαστε για τις παράνομες και αντιδεοντολογικές περί αποχής αποφάσεις των Δικηγορικών Συλλόγων της χώρας και της Ολομέλειας των Προέδρων αυτών που ενέχουν υπέρβαση εξουσίας, καθότι παρακωλύουν τους δικηγόρους στην ελεύθερη άσκηση του δημόσιου λειτουργήματός τους, ενώ τους παρακινούν στην αθέτηση της υποχρέωσης αποδοχής κάθε δίκαιης και δεκτικής υπεράσπισης υπόθεσης των εντολέων τους ωθώντας τους στην παραμέληση της εκτέλεσης της εντολής που τους έχει ανατεθεί.

Καλούμε τους συναδέλφους δικηγόρους όλης της χώρας να αντιταχθούν στις παράνομες και αντιδεοντολογικές αυτές πρακτικές και υπενθυμίζουμε ότι η υπεράσπιση των πελατών μας αποτελεί υποχρέωση και δικαίωμά μας.

Αξιώνουμε να παύσουν οι Δικηγορικοί Σύλλογοι να αυθαιρετούν εις βάρος τόσο των πραγματικών συμφερόντων των δικηγόρων όσο και του κοινωνικού συνόλου.

Τέλος, καλούμε τις ηγεσίες των Δικηγορικών Συλλόγων να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων και να συναισθανθούν την ευθύνη που έχουν έναντι των μελών τους και του κοινωνικού συνόλου, να παύσουν να ενεργούν μόνο υπό το όραμα των προσεχών δικηγορικών εκλογών και να εγκαταλείψουν τις στείρες αναχρονιστικές συντεχνιακές λογικές, γιατί ΑΥΤΕΣ ΒΥΘΙΖΟΥΝ ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΤΗ ΧΩΡΑ ΣΤΗΝ ΠΤΩΧΕΥΣΗ.

19 σχόλια:

  1. Ακολουθούν οι υπογραφές των δικηγόρων:

    Αβραντίνης Αναστάσιος
    Αλλυσανδράκης Ζαχαρίας
    Αμοιρόγλου Γεωργία
    Ανδρέου Γεώργιος
    Αντωνιάδου Χαριτίνη
    Βάγιας Αντώνης
    Βάγιας Ιωάννης
    Γάτσινος Πλάτων
    Γερωνυμάκης Γεώργιος
    Γούναρης Πάνος
    Γρετσίστα Γεωργία
    Δασκαλάκη Μελίνα
    Δουτσίνη Λαμπρινή
    Εμβαλωμένος Δημήτριος
    Ευμορφόπουλος Βασίλειος
    Ζαμπέλης Σπύρος
    Θεοδόσης Γιώργος
    Καζάκου Σωτηρία
    Καίσαρη Αγγελική
    Καρίπογλου Αντύπας
    Κιτσαράς Λάμπρος
    Κοπανάς Κωνσταντίνος
    Κτιστάκις Ιωάννης
    Κωνσταντινοπούλου Ελένη
    Ληξουριώτης Ιωάννης
    Λυμπουρίδης Κωνσταντίνος
    Μακίσογλου Χρυσόστομος
    Μαντάς Θεόδωρος
    Μπακόπουλος Κωστής
    Νταμάγκα Παρασκευή
    Παΐδα Αικατερίνη
    Παπαγιαννοπούλου Δήμητρα
    Παπαδιαμάντης Κωνσταντίνος
    Παπαρρηγόπουλος Ξενοφών
    Παπασταύρου Αλέξιος
    Παπασταύρου Δημήτριος
    Περυσανάκης Παναγιώτης
    Πέτσα Αριστέα
    Πιπερτζή Κατερίνα
    Ποταμίτης Στάθης
    Ρηγάκη Μαρία
    Τζιβανίδης Κωνσταντίνος
    Τόμπρα Μαρικέρη
    Τουτζιαράκης Γιάννης
    Φραγκούλης Σπύρος
    Ψαρράς Αλκιβιάδης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Όσοι συνάδελφοι συμφωνείτε με το παραπάνω κείμενο, μπορείτε να βάλετε τα στοιχεία σας ως σχόλιο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Φιλιππάκη Σύλβια
    Κωνσταντινίδης Νικόλας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΦΟΥΡΤΟΥΝΙΔΗΣ
    ΖΑΛΟΚΩΣΤΑ 5
    106 71 ΑΘΗΝΑ
    Τηλ: 210 3615660
    Φαξ: 210 3615681
    Email: sfurtun@otenet.gr

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Δι' εξουσιοδοτήσεως:

    Καραμπατζός Αντώνιος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Συμφωνώ απολύτως. Η διεθνούς πρωτοτυπίας συλλογική "αποχή" των δικηγόρων εντάσσεται σε μια παρακμιακή συντεχνική λογική και δεν έχει κανένα απολύτως νομικό, ηθικό ή πολιτικό έρεισμα.

    Νικόλαος Γαβαλάς
    δικηγόρος Αθηνών

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Η αποχή των δικηγόρων δεν απαγορεύεται. Όπου ήθελε ο νόμος - σύνταγμα να απαγορεύσει την απεργία το έκανε.
    Είναι αντιφατικό από τη μία να επικαλείστε τη δικηγορία ως δημόσιο λειτούργημα και από την άλλη να συνηγορείτε στην επιβολή ΦΠΑ σαν είναι εμπόρευμα. Αγνοείτε ότι η κατανάλωση στην αγορά έχει μειωθεί λόγω της ακρίβειας που προέκυψε από την αύξηση ΦΠΑ. Φανταστείτε να αυξηθούν οι αμοιβές των δικηγόρων κατά 25 % ξαφνικά. Αναπόφευκτα αυτή η αύξηση θα απορροφηθεί από τον δικηγόρο.
    Οι ελάχιστες αμοιβές διασφαλίζουν τη αξιοπρέπεια του δικηγόρου με την εξασφάλιση ενός ελάχιστου εισοδήματος. Τα 64 € για τη διαταγή πληρωμής δεν επιβαρύνουν τον πολίτη αλλά διασφαλίζουν τον δικηγόρο από τον κανιβάλλισμό τωμ μεγάλων εργοδοτών (τράπεζες κτλ). Όποιος δικηγόρος έχει εντολέα άπορο πολίτη μπορεί να παράκαμψει τις ελάχιστες αμοιβές σύμφωνα με σχετική διάταξη του Κώδικά μας. Είναι ανεύθυνο να θεωρείτε ότι ο δικηγόρος δεν είναι απαραίτητος στα συμβόλαια και οπότε πρέπει να καταργηθεί η αντίστοιχη παράσταση. ο εντολέας θα πρέπει πάντα να προστατεύεται κατασταλτικά και καθυστερημένα και κάτα πάσα πιθανότητα αναποτελεσματικά.
    Η συλλογή των υπογραφών δεν αποτελεί παρά ένα αποπροσανατολισμό και μία κερκόπορτα στην πλειοψηφία των δικηγόρων που αγωνίζονται τόσους μήνες. Ξανασκεφτείτε το.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Συμφωνούμε και συνυπογράφουμε την παραπάνω διακήρυξη
    Ελένη Δασκαλάκη
    Μαγδαληνή Καρανικόλα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Συμφωνώ και προσυπογράφω!!!!
    Όσο για το το πιο πάνω σχόλιο συναδέλφου για την υποχρεωτική παράσταση δικηγόρου κατά την μεταβίβαση ακινήτων που είναι παράνομη και ανήθικη αφου αυτή δεν συνοδεύεται με έλεγχο τίτλων και έχει μόνο σχέση με την δήθεν σύνταξη του σχεδίου του συμβολαίου, έχω να πω τούτο: Απο πότε η μπορεί να υποχρεωθεί ο πολίτης με το έτσι θέλω να έχει νομική κάλυψη? Δεν δικαιούται ο πολιτης να επιλέγει αυτός αν θέλει νομική κάλυψη ή όχι??

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Είναι προφανής η διαφωτιστικά ροδοσταυρική (βλ. Φράνσις Γέιτς, Ο Ροδοσταυρικός Διαφωτισμός, εκδ. Κουκκίδα - Σειρά Τριπτόλεμος, 2010, Αθήνα) προέλευση των καινούριων εμπνεύσεων της τεχνοκρατικής γραφειοκρατίας που θέλει (μπορεί όμως;) να ελέγχει τις μοίρες του "ευρωπαϊκού" πληθυσμού Καταναλωτών - Δυστυχισμένων Ανδραπόδων.

    Καμία συντεχνία δεν πρέπει να επιβιώσει, αφού κ μόνο στο άκουσμα της λέξης η σκέψη κάθε συνεπούς, βίαια εκδυτικισμένου - πρώην ραγιά - καταναλωτή οδηγείται με γλυκιές ανατριχίλες στον (δήθεν) απολίτιστο Μεσαίωνα.

    Καμία (οικονομική ή μη) δραστηριότητα δεν πρέπει να συνδέεται με σταθερό τρόπο με έναν συγκεκριμένο τόπο ή με μία συγκεκριμένη ομάδα ανθρώπων.

    Ήδη (βλ. τις γλαφυρά αναλυτικές γλαφυρές αναλύσεις του Καρλ – του Πολάνυι), άνθρωποι, γη και χρήμα είναι ένα απλό εμπόρευμα που (πρέπει να) κινείται ελεύθερα κ ατέρμονα γύρω γύρω (όλοι) από τη μικρή ταλαιπωρημένη (από τότε που οι -παράδοξα- πρωτοπόροι (μισοαλχημιστές) Επιστήμονες της άλλαξαν θέση) –μις- υφήλιο. Κ το αόρατο χέρι καραδοκεί να θωπεύει πάντα – κ μόνο – πατρικά.

    Καμία παράδοση, ακόμη περισσότερο, δεν πρέπει να επιβιώσει της (ορθο)λογιστικής λαίλαπας.

    Κανένα υποκείμενο δε συγκροτείται από τη σχέση του με αυτούς που μοιράζονται διαχρονικά τις ίδιες αγωνίες, τα ίδια προβλήματα, την ίδια καθημερινότητα. Αρκεί η λίστα με τα ψώνια του Σούπερ Μάρκετ για να μας προσδιορίσει.

    Ω ναι, είμαστε ριζικά μόνοι και πρέπει να διαφυλάξουμε την θλιβερά γλυκιά μοναξιά μας.
    Εμπρός, λοιπόν, Ευρωπαίοι, εκσυγχρονίστε μας. Οι Αγορές (και τα Παζάρια – βλ. μεγάλο φιλανθρωπικό μπαζάρ γνωστού φιλήδονου εστέτ μηντιάρχη) πρέπει να εξυγιανθούν –άμεσα- από τις στρεβλώσεις που προκαλούν μερικοί γραφικοί – υπολείμματα.

    Και αυτό είναι απαίτηση όλων μας. Κυρίως Αυτών.

    ΑπάντησηΔιαγραφή